“Η χθεσινή τραγωδία στα νερά της Μεσογείου, μου έφερε στην επιφάνεια ανατριχιαστικές μνήμες που έχουν μείνει βαθιά χαραγμένες στη ψυχή μου.” επισημαίνει με ανάρτησή του στα social media ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου, Γιώργος Χατζημάρκος , για τις δύσκολες ώρες που βίωσε ο ίδιος τον Σεπτέμβριο του 2015, όταν διαχειρίστηκε αντίστοιχη κατάσταση με ναυάγιο ανοικτά του Φαρμακονησίου, με 34 νεκρούς, εκ των οποίων 4 βρέφη και 11 παιδιά.
Ο κ.Χατζημάρκος τονίζει “Έχουμε πολλή δουλειά ακόμη να κάνουμε, σε πολλά επίπεδα και σε πολλά μέτωπα. Οι διακινητές είναι στυγνοί εγκληματίες και η Ευρώπη ακόμα δυσκολεύεται στο κτίσιμο της κοινής πολιτικής, που προσκρούει πάνω σε σκληρές ατζέντες.”
Μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στα social media, ο Περιφερειάρχης κ. Γ. Χατζημάρκος αναφέρει τα εξής :
Τον Σεπτέμβριο του 2015, διαχειρίστηκα αντίστοιχη κατάσταση με ναυάγιο ανοικτά του Φαρμακονησίου. Ξημερώματα της επόμενης εκείνου του ναυαγίου, παρέλαβα στο λιμάνι της Ρόδου, μόνος από πλευράς πολιτικού προσωπικού και χωρίς καμία δημοσιότητα, 34 σορούς εκ των οποίων 4 βρέφη και 11 παιδιά. Ταυτόχρονα, υποδέχθηκα τους διασωθέντες, ανάμεσα στους οποίους μία μητέρα που μόλις είχε χάσει τα 3 παιδιά της.
Πέρασαν χρόνια μέχρι να μπορέσω να μετριάσω κάπως την συχνή ανάσυρση από τη μνήμη μου, του προσώπου και κυρίως των ματιών αυτής της τραγικής γυναίκας.
Θυμάμαι να καταστρώνουμε σχέδιο ως πρός το πως θα την φροντίζαμε στο ξενοδοχείο που την φιλοξενήσαμε με τρόπο που να την κρατήσουμε όρθια και να αποτρέψουμε τυχόν προσπάθεια αυτοκτονίας.
Τα θύματα εκείνης της τραγωδίας τάφησαν με όλα τα προβλεπόμενα στο τελετουργικό της πίστης τους και στους διασωθέντες προσφέραμε την καλύτερη κατά το δυνατόν φροντίδα που μπορούσαμε.
Θυμάμαι ελάχιστα τις παράλογες και γεμάτες μίσος φωνές που εκείνες τις ημέρες μας ασκούσαν “κριτική” και σήμερα τις είδα ξανά μπροστά μου και μπόρεσα να τις αξιολογήσω χωρίς την φόρτιση που τότε είχα, λόγω της συμμετοχής μου στην διαχείριση εκείνης της τραγωδίας.
Μέρες μετά, με είχαν ρωτήσει γιατί κρατήσαμε τα φώτα της δημοσιότητας μακριά απο τους τραγικούς πρωταγωνιστές και δεν επιτρέψαμε να βγούν έστω φωτογραφίες απο τις κηδείες των θυμάτων, παρά το γεγονός οτι κάτι τέτοιο πουλούσε πολύ σαν είδηση στα ΜΜΕ.
Το κάναμε απο σεβασμό.
Σήμερα λοιπόν και χωρίς την φόρτιση εκείνων των ημερών, κρίνω ακόμα πιο σκληρά αυτές τις ακραίες, πρός κάθε κατεύθυνση, φωνές.
Εχουμε πολλή δουλειά ακόμη να κάνουμε, σε πολλά επίπεδα και σε πολλά μέτωπα. Οι διακινητές είναι στυγνοί εγκληματίες και η Ευρώπη ακόμα δυσκολεύεται στο κτίσιμο της κοινής πολιτικής, που προσκρούει πάνω σε σκληρές ατζέντες.
Η ανθρώπινη διάσταση ξεπερνά την πολιτική αλλά κανένα άκρο δεν προσφέρει τίποτα άλλο παρά ακόμα μεγαλύτερη αστάθεια.
Για όσους έχουν ζήσει καταστάσεις με κλειδωμένα αμπάρια, ο σκεπτικισμός είναι μια βασανιστική εσωτερική διεργασία στην οποία ο δημόσιος διάλογος, με τους όρους που σήμερα διεξάγεται, είναι ξένος.
