Αρνητές: Πώς η ημιμάθεια σε κάνει «ειδικό» – Τρεις ειδικοί δίνουν τις απαντήσεις τους
Ελλάδα

Αρνητές εμβολίου: Πώς η ημιμάθεια σε κάνει «ειδικό» Τρεις ειδικοί δίνουν τις απαντήσεις τους

Αντί να σβήνει το κίνημα αρνητών του εμβολιασμού, ή έστω αρνητών της θεσμοθετημένης υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, αυτό ανάβει. Και ανάβει παντού. Όχι μόνο στην Ελλάδα. Στη Γαλλία, στην Ιταλία, σχεδόν σ’ όλη την Ευρώπη.

Χιλιάδες κόσμος, υπακούοντας σε συνθήματα και κελεύσματα «επώνυμων αρνητών», βγαίνει στο δρόμο και διαδηλώνει.

Υπάρχουν αυτοί που λένε όχι στον εμβολιασμό και υπάρχουν κι αυτοί που λένε όχι στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού.

Απλώς, εδώ και καιρό έχουν γίνει ένα.

Πώς ερμηνεύουν, άραγε, δύο ψυχίατροι αυτή τη συμπεριφορά; Τι σπρώχνει τους αρνητές-διαδηλωτές σε τέτοιες στάσεις; Η άγνοια; Ο φόβος; Η ανάγκη αντίδρασης; Η ανάγκη να γίνουν για λίγο… πρωταγωνιστές; Μήπως η επιθετικότητα και η τιμωρητικότητα της «άλλης πλευράς» τούς κάνει πιο αντιδραστικούς;

Μήπως η… στοχοποίησή τους αναδύει στην επιφάνεια αμυντικούς μηχανισμούς, που στην πορεία γίνονται επιθετικοί;

Στο «πάνελ» και η αντίθετη πλευρά.

Δημήτρης Σούρας: Να ξανακερδίσουν «15 λεπτά δημοσιότητας»

Αρνητές του αυτονόητου, των απόψεων, των θεωριών, των νόμων, της ηθικής, των θεραπειών, των εμβολιασμών.

Άτομα δύο μεγάλων κατηγοριών, ιδιαίτερα επικίνδυνα.

ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΦΑΝΕΙΣ: Λίγο από επιστήμη, περισσότερο από ιδιοσυγκρασία, κάτι από επικαιρότητα και πολιτικοκοινωνικοπροσωπική ανάλυση κι όλα μαζί φτιαγμένα από βαρύγδουπες λέξεις, δύσκολα νοήματα πασπαλισμένα με την άχνη της καταγγελίας.

Άνθρωποι που προβάλλουν το «εγώ», πουλούν έξυπνα τον εαυτό τους δημιουργώντας φανατισμό κι οπαδούς στηριζόμενοι στη λαϊκή άγνοια και τον ανθρώπινο φόβο. 

Οι ακόλουθοι είναι συνήθως άτομα καχύποπτα, εμμονικά και επικριτικά προς τα περισσότερα τεκταινόμενα του κοινωνικού συνόλου.

Μεγάλη προσοχή σε όλους αυτούς, γιατί όπως λέει κι η λαϊκή σοφία «ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός».

ΟΙ ΑΣΧΕΤΟΙ: Ένα μίγμα «ξερόλων» και «μπορόλων» οποιουδήποτε επαγγέλματος και κοινωνικής τάξης, συνήθως άτομα που μας είχαν απασχολήσει στο παρελθόν για αλλά θέματα και προσπαθούν να ξανακερδίσουν τα «15 λεπτά δημοσιότητας».

Ο τρόπος πολύ απλός. Μια ατελείωτη προπαγάνδα του αντιθέτου, του φαύλου, του αβάσιμου, χωρίς να σκέφτονται ότι στην πραγματικότητα τα λεγόμενα τους προσβάλουν τους ίδιους και καταργούν την οποιαδήποτε καλή ανάμνηση είχε αποτυπωθεί στον νου και στις καρδιές μας.  Η επικινδυνότητα μικρότερη από τους πρώτους γιατί τους λείπει ο τίτλος κι η επιβεβαίωση.

Αρνητές τριγύρω μας, ανάμεσα μας, απέναντι μας. Η πιο δόλια ιδιότητα: Αρνητές ζωής.

* Ο Δημήτρης Σούρας είναι ψυχίατρος, διευθυντής της Ψυχιατρικής κλινικής στο Metropolitan Hospital.

 

Δημήτρης Παπαδημητριάδης: Οχυρώνομαι πίσω από αιρετικούς «ειδήμονες»

Πρόκειται για ένα φαινόμενο ισχυρής προκατάληψης που περιέγραψαν πρώτοι οι συνάδελφοι Ντάνινγκ και Κρούγκερ στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ (ΗΠΑ) τη δεκαετία του ’90. Αφορά τη γνωστική αδυναμία των ανειδίκευτων να αναγνωρίζουν τη δική τους ανεπάρκεια γνώσεων ενώ την ίδια στιγμή υπερεκτιμούν την αποσπασματική κατανόησή τους πάνω σε ένα ειδικό θέμα. Με λόγια απλά, «επειδή δεν έχω την κατάλληλη γνώση να καταλάβω σε βάθος, υποστηρίζω πολύ δογματικά τα λίγα που έχω κατορθώσει να αντιληφθώ και να εξηγήσω».

Μόνο που σε αυτή την περίπτωση, για να επιτύχω τη δική μου αποσπασματική κατανόηση υπεραπλουστεύω τα ζητήματα που επιχειρώ να συλλάβω. Και μέσα στη γνωσιακή μοναξιά μου επιλέγω να οχυρώνομαι ευκολόπιστα πίσω από συνωμοσίες, ή πίσω από ακραίες γνώμες και αιρετικούς «ειδήμονες» για να αισθάνομαι ασφάλεια.

Προσθέστε την συγχυτική πολυφωνία ανθρώπων με πολύ διαφορετικές καταρτίσεις μέσα στα κοινωνικά δίκτυα, την κούραση από τα μέτρα άνοιξε-κλείσε που δημιούργησαν επιπλέον εικόνα αυτοσχεδιασμού και θύμωσαν αρκετούς και βέβαια την τραυματισμένη εμπιστοσύνη μεγάλης μερίδας της κοινής γνώμης απέναντι σε όλους τους θεσμούς, ήδη από τα χρόνια της οικονομικής κρίσης. 

Ολα τα παραπάνω διεγείρουν παθιασμένο πείσμα και την ανώριμη αντιδραστική άμυνα που είναι δυνατόν να εκδηλώνεται ενίοτε με πολύ επιθετικό τρόπο-, κάθε φορά που ερμηνεύονται εσφαλμένα επιστημονικές ή άλλες εξειδικευμένες συστάσεις ως απειλές για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα, απλά και μόνο γιατί προκρίνονται από τις κυβερνήσεις του κόσμου.

* Ο Δημήτρης Παπαδημητριάδης είναι ψυχίατρος, ψυχοθεραπευτής.

 

Κωστής Σιδέρης: Οι μόνοι αληθινοί «οπαδοί της επιστήμης»

Οι «νεο-ανθρωπιστές» ζηλωτές του υποχρεωτικού εμβολιασμού ισχυρίζονται ότι ο ανεμβολίαστος τους απειλεί, γιατί λέει μπορεί να νοσήσει ο άθλιος και άρα να καταλάβει μια θέση ΜΕΘ, οπότε θα την στερήσει από κάποιον άλλο. Αυτή η λογική βέβαια οδηγεί σε ορισμένες παραδοξότητες.

Γιατί σύμφωνα με αυτό το δόγμα, είναι μεν ανήθικο να καταλάβει την ΜΕΘ ένας ανεμβολίαστος γείτονάς μας, αλλά απολύτως ηθικό να την καταλάβει ένας εμβολιασμένος τουρίστας. Γιατί έτσι λένε όλοι οι επίσημοι ηθικολόγοι!

Πριν λίγο καιρό οι ίδιοι αυτοί ζηλωτές που αυτοπροσδιορίζονται ως οι μόνοι αληθινοί «οπαδοί της επιστήμης» πίστευαν επίσης απόλυτα ότι τα νέα εμβόλια θεραπεύουν ήδη υπάρχουσες θρομβώσεις, ενώ ακόμα λίγο πριν, ήταν βέβαιοι ότι όποιος φορούσε απλή μάσκα, είχε ανοσία ενώ όποιος δεν την φορούσε, ήταν φορέας και «δολοφονούσε κόσμο». Και βέβαια είναι εκείνοι που εξακολουθούν να πιστεύουν μετά από αμέτρητες «επόμενες δύο βδομάδες», ότι «τα μέτρα είναι προσωρινά» και ότι «όπου να ναι θα μας δώσουν πίσω τις ζωές μας».

Μόνο που όλα δείχνουν ότι η ελευθερία μάλλον θα αργήσει λίγο ακόμα. Γιατί μπορεί ο Μπουρλά και οι υπόλοιποι κατασκευαστές εμβολίων να μην είναι τόσο βέβαιοι για την «απόλυτη» ασφάλεια των έργων τους -αφού φρόντισαν να εξασφαλίσουν απαλλαγή κάθε ευθύνης- αλλά φαίνεται έπεσαν τελικά μέσα στις εκτιμήσεις τους, ότι δηλαδή σε έξι μήνες από τον πρώτο εμβολιασμό θα χρειαστεί και μια τρίτη δόση…

Υπομονή, αγαπητοί μου. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Εντάξει, μπορεί το νερό της κατσαρόλας στην οποία κολυμπάμε χαρούμενα να ανεβάζει σιγά-σιγά θερμοκρασία αλλά, όχι, αποκλείεται, οι σωτήρες μας δεν θα το αφήσουν να μας βράσει. Είναι γνωστό ότι κόπτονται για την υγεία μας άλλωστε…

* Ο Κωστής Σιδέρης είναι Φυσικός.

 

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ (Χρήστος Βεργανελάκης)